Trek weg uit je land, zei God tegen Abraham. Heel wat jaren en een testament later krijgt ook Josef in een droom het verzoek van een engel om weg te trekken uit zijn land, samen met zijn vrouw Maria en zijn pasgeboren baby Jezus. Dit keer niet vrijwillig, maar omdat dit pasgeboren leven in gevaar is.
Amper geland op deze aarde en meteen alweer gedwongen onderweg. Ik zie in deze prachtige icoon de verdrietige realiteit van een steeds groter groeiende groep van onze broeders en zusters die op de vlucht zijn. ‘Illegaal’ worden ze genoemd, alsof ze geen recht van bestaan hebben op deze aarde die we met zijn allen delen. Onderweg zijn ze, net als wij allemaal, en als de wegen van ons onderweg-zijn elkaar kruisen, dan spreken we van genade, maar veel te vaak lopen we elkaar voorbij.
Wat zou je doen als je het gezin van deze icoon tegenkomt? Neem je de tijd om even stil te staan, je open te stellen voor de ander en je te laten raken door deze onverwachte ontmoeting? Of kijk je op je horloge en haast je je snel weer door? Gefocust op ons einddoel missen we vaak de werkelijke vreugde van het onderweg zijn. Kunnen we weer leren om onderweg te zijn, niet alleen om ergens aan te komen, maar om te ontmoeten?
Ik heb het voorrecht om in een gemeenschap te wonen waar we deze mensen dagelijks ontmoeten en waar ze heel even mogen uitrusten van het onderweg zijn, soms voor een aantal dagen en soms voor een paar jaren. De ontmoetingen zijn vaak bevrijdend en helend, voor beide kanten. Als mensen dan weer verder trekken zijn we geen van beiden hetzelfde, maar dragen we elkaar mee, zoals ook Jezus in de icoon door Maria wordt gedragen.
Kunnen we weer leren om onderweg te zijn, niet alleen om ergens aan te komen?
Nikki is sinds 2022 kernbewoner van het Noëlhuis van de Catholic Worker in Amsterdam. Daarnaast is zij lekendominikaan, sociaal werker, theologe, activiste, yogalerares en passievol ecofeministe.
het schilderij ‘La Sagrada Familia‘ is geschilderd door ©Kelly Latimore.
