Een position paper van Sam George, opgesteld door het Diaspora Issue Network van de Lausanne Movement, beschrijft de diaspora-missiologie die zich in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld. De conclusie van het artikel luidt: ‘Het christendom is bij uitstek een missionair geloof, omdat het een geloof is dat geboren is om te reizen. In feite zijn het de beweeglijkheid van zijn aanhangers en de bewegende aard van God die het christelijk geloof tot een verplaatsbaar en vertaalbaar geloof maken, omdat het in de loop van de tijd voortdurend allerlei grenzen overstijgt. Het zien van God als een bewegend wezen en zijn voortdurende werk als gevolg van de beweging van God is een behulpzame manier om een theologie en missiologie te ontwikkelen voor een wereld in beweging. De migranten, ontheemden en diaspora’s staan in de voorhoede van Gods missie in de wereld van vandaag. Zoals duidelijk wordt in de vroege periodes van het christendom, zijn de mensen in beweging krachtige actoren van groei, verspreiding en transformatie van Gods werk in de wereld en zullen ze de contouren van de vooruitgang van het christendom in de 21e eeuw en daarna blijven vormgeven.’
‘Nu we het einde van het eerste kwartaal van de 21e eeuw naderen, zijn de mensen die wereldwijd in beweging zijn versneld tot ongekende niveaus. In de komende drie decennia zullen meer mensen verhuizen dan in de voorgaande drie eeuwen,’ schrijft George. Hij legt uit dat diaspora-missiologie langs vier onderscheidende lijnen moet worden onderscheiden van traditionele missiologie: het perspectief, het paradigma, de bedieningspatronen en de stijl van de bediening. Diaspora-missiologie wordt gewoonlijk verdeeld in drie paradigma’s: missie naar de diaspora, missie door de diaspora en missie voorbij de diaspora’s. Diaspora-missiologie gaat uit van fundamentele theologische noties: ‘Christelijke doctrines en theologie van zending moeten nieuw worden opgevat als God in beweging (Motus Dei), want alle statische opvattingen over God zijn afgodisch, omdat ze territoriaal en onderdrukkend zijn en hun aanhangers onbeweeglijk en levenloos maken. Het christelijk geloof kan niet gebonden zijn aan een locatie of gedomesticeerd worden door welk volk dan ook, omdat het de natuur heeft om los te breken uit de gevangenissen waarin we het verankeren. God zien als een levend en bewegend wezen op missie is in overeenstemming met het bijbelse, historische en voortdurende werk van God in een bewegende wereld.’
Het was op het congres van de Lausanne-beweging in Kaapstad in Zuid-Afrika in 2010 dat de People on the Move werd geïntroduceerd als een strategisch missiefocusgebied voor de wereldwijde kerk en sindsdien heeft deze kwestie aanzienlijk aan aandacht gewonnen onder christenen wereldwijd. Aan het einde van het Lausanne III-congres in Kaapstad kwam de kerngroep van diaspora-missieleiders bijeen om het Global Diaspora Network (GDN) op te richten. Het artikel van Sam George is een korte versie van een diepgaander occasional paper dat in 2023 is gepubliceerd door het GDN.
De diaspora-missiologie van de Lausanne GDN staat niet op zichzelf, maar kan gerelateerd worden aan de missiologie van de Commission on World Mission and Evangelism van de Wereldraad van Kerken, zoals beschreven in het rapport Together towards Life uit 2013. Deze publicatie gaat ook dieper in op de theologische relevantie van gemarginaliseerde groepen: missionair leven komt voort uit leven in kwetsbaarheid, niet uit een positie van macht en kennis.
foto overgenomen van: Lausanne.org