In 2004 nam de toenmalige WARC (World Alliance of Reformed Churches) de Accra-belijdenis aan, gebaseerd op de theologische overtuiging dat de economische en ecologische onrechtvaardigheden in de wereldeconomie vereisen dat gereformeerde christenen reageren als een zaak van geloof in het evangelie van Jezus Christus. Het biedt een kritiek op het ‘empire’ en roept kerken op om ‘een verbond te sluiten voor gerechtigheid in de economie en de aarde’ (zie Accra Confessie 2005: 1).
De WCRC herdacht deze week in Hannover 20 jaar Accra-belijdenis met een historische bijeenkomst van geloofsleiders, theologen en voorstanders van gerechtigheid van over de hele wereld (in 2010 verenigden de WARC en de Reformed Ecumenical Council zich tot de WCRC, de World Communion of Reformed Churches): “Deze raadpleging reflecteert op de profetische visie van de Belijdenis, viert haar nalatenschap en stippelt een hernieuwd pad uit naar gerechtigheid, vrede en de integriteit van de schepping. Onder het thema “Celebrating, Confessing, and Covenanting,” pakken de deelnemers dringende kwesties van systemisch onrecht en ecologische crises aan, terwijl ze zich opnieuw inzetten voor actieve, op geloof gebaseerde reacties.
De Accra Confession bestond uit drie delen: Reading the signs of the times / Confession of faith in the face of economic injustice and ecological destruction / Covenanting for Justice. Kenmerkend is bijvoorbeeld artikel 24: 24. “Wij geloven dat God een God van gerechtigheid is. In een wereld van corruptie, uitbuiting en hebzucht is God op een bijzondere manier de God van de behoeftigen, de armen, de uitgebuitenen, de onrechtvaardigen en de misbruikten (Ps 146,7-9). God roept op tot rechtvaardige relaties met de hele schepping.”
In een analyse onder de titel “The Accra Confession as a response to empire” beschrijft Jerry Pillay (2018) hoe de Accra-belijdenis een belangrijk antwoord was van gereformeerde kerken tegen ‘empire’, dat zijn wortels heeft in het Westen, vooral door het werk van de vroege zendelingen. Het artikel onderzoekt hoe de Accra-belijdenis is ontvangen en wat de betekenis ervan was voor Afrika in het verzet tegen ‘empire’. De confessie zelf omschrijft ‘empire‘ als “het samenkomen van economische, culturele, politieke en militaire macht die een systeem van overheersing vormt onder leiding van machtige naties om hun eigen belangen te beschermen en te verdedigen”. Pillay beschrijft ook het gebruik van de term ‘empire’, de betekenis ervan en de reacties die het opriep. Hij schrijft over ‘Accra’: “Hoewel het geen leerstellige belijdenis is zoals de Heidelbergse Catechismus of de Westminster Confessie, daagt de Accra Confessie de huidige economische doctrines uit met de traditionele gereformeerde kritiek op afgoden (d.w.z. Mammon, consumentisme, de financiële en speculatieve markten) die Gods levengevende soevereiniteit ontkennen en Gods verbond tarten door de armen, de kwetsbaren en de hele schepping uit te sluiten van de volheid van het leven.”
Nederlandse leden van de WCRC zijn de Protestantse Kerk in Nederland, de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten in Nederland en de Remonstrantse Broederschap.
foto: WCRC.eu