Het artikel met verslag en reflecties op het Lausanne-4 congres dat dr. Benno van den Toren schreef voor Inspirare is ook in het Engels verschenen op Vista, het online magazine voor “research-based perspectives on the crucial issues for mission in Europe” van ECMI.
Van den Toren is hoogleraar Interculturele Theologie aan de Protestantse Theologische Universiteit. Op de conferentiedag in Utrecht op 8 mei over “de vruchten van Lausanne 4” bracht hij de belangrijke plek van verootmoediging naar voren in het congres in Seoul vorig najaar. In zijn artikel is dat een van de thema’s waar hij op ingaat. Hij beschrijft de bijzondere presentatie door Zuid-Koreaanse christenen tijdens het congres, waarin ze eerlijk hun tekortschieten bespraken: de groei van de kerk in Korea is voorbij, de perceptie van evangelicale christenen in de maatschappij is vaak negatief, jongeren zijn minder geïnteresseerd en het aantal Koreaanse zendelingen loopt terug. Op 8 mei hield Van den Toren deze houding van verootmoediging als spiegel voor aan ons als christenen in Nederland. Zoals hij schrijft in zijn artikel:
“Als je bedenkt dat dit een cultuur is waarin schaamte een grote rol speelt, is het nog opvallender dat Koreaanse kerkleiders na de presentatie van hun kerken niet alleen dankten en voorbede deden, maar ook schuld beleden over hun falen. Waar zouden we in Nederland schuld over moeten belijden in de relatie tussen kerk en wereld? We zijn terecht bezig met het verwerken van het slavernij en koloniale verleden. Maar bij kerkverlating en het afhaken van jonge generaties denken we gemakkelijk aan onomkeerbare sociologische processen waarvan de kerk vooral slachtoffer is. Heeft de snelheid van de kerkverlating en de brede weerstand en onverschilligheid ten opzichte van de christelijke boodschap wellicht ook te maken met manieren van kerkzijn van onze eigen generatie waar we schuld over moeten belijden?”
In zijn artikel schrijft Van den Toren verder over belangrijke trends en thema’s in Lausanne, waaronder ‘workplace ministry, secularism, digitisation’, en ‘division, diversity and unity’.