Missie en contemplatie in Nederland
Hoe kunnen we God leren kennen, Gods wegen herkennen en deelgenoot zijn aan ‘Gods Missie’? Door de eeuwen heen is contemplatie, de overweging op het Woord van God, in studie, sacramenten, liturgie en gebed een van de antwoorden geweest.
‘Het is het theologische antwoord van geloof, hoop en liefde waardoor de gelovige zich opent voor de openbaring en communicatie van de levende God door Christus in de Heilige Geest’, staat in een schrijven vanuit het Vaticaan uit 1980. Tegelijkertijd wordt benadrukt dat dit niet betekent dat contemplatie alleen betrekking heeft op het innerlijk leven: het gaat ook over je leven in gemeenschap met anderen, in deze wereld.
Missie kan niet zonder contemplatie en contemplatie niet zonder missie. De beweging naar binnen en naar buiten zijn inherent aan het christelijk geloof en wordt ons in de Bijbel voorgeleefd. Zonder het een kan het ander niet bestaan.
Contemplatie en missie zijn dus nauw met elkaar verbonden. Dat zien we vandaag de dag terug in de aandacht voor spiritualiteit, de interesses in retraites, voor lectio divina, voor een andere manier van leven in kloosters en leefgemeenschappen, in de dialoog met andere religies en hun spirituele tradities, en in de dialoog met beeldende kunst of muziek.
Dit nummer van TussenRuimte laat in een variatie van verhalen zien hoe springlevend het is, dat zoeken en vinden van verbinding met God, de bron van waaruit we leven. En hoe jong en oud in (voornamelijk) Nederlandse context vormgeeft aan en balans zoekt in het naar binnen keren, luisteren en overwegen, en vervolgens naar buiten treden, waar we God en/in onze medemens en de hele schepping ontmoeten.
— Themaredactie: Nienke Pruiksma en Marieke van der Giessen-van Velzen