“Wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.” (Hand. 2:11) Er zijn van die gebeurtenissen waar je graag bij was geweest. De komst van de heilige Geest op het Pinksterfeest is daar een van: mensen uit allerlei windstreken, die verschillende talen spreken. En elkaar tóch, op een dieper niveau, verstaan. Omdat de Geest hen verbindt. Een verbazingwekkend gebeuren.
Met Pinksteren viert de kerk wereldwijd dat er een einde komt aan de spraakverwarring sinds de torenbouw van Babel. Toen werden de mensen vanwege hun hoogmoed uiteen gedreven; nu brengt de Geest van Christus de volken weer bij elkaar. Pinksteren is als een belofte: God zal een einde maken aan de verdeeldheid. Er is hoop voor de uiteengevallen mensheid.
Maar dit gebeurt anders dan je zou verwachten; de taalverschillen blijven bestaan. Dat is het verrassende van Pinksteren: Gods Geest gebruikt de verdeeldheid om er iets nieuws mee te doen. Met Pinksteren wordt het startsein gegeven van een beweging van mensen “uit alle landen en volken, van elke stam en taal.” (Openb. 7:9) Sindsdien leren we, door Gods Geest gedreven, dezelfde taal te spreken: woorden van de vrede die je bij Christus vindt.
Wanneer de apostel Petrus op uitnodiging van de Romeinse centurio Cornelius het evangelie deelt, spreekt hij déze taal. Een universele taal die taal- en cultuurgrenzen overstijgt: “God heeft aan de Israëlieten bekendgemaakt dat Hij door Jezus Christus het goede nieuws van de vrede is komen brengen. Deze Jezus is Heer van alle mensen.” (Hand. 10:36) Dat is de missie van de kerk: vrede brengen in een verdeelde wereld.
Als Nederlandse Zendingsraad bezinnen we ons voortdurend op deze zendingsopdracht. Hoe kunnen zendingsorganisaties en kerken, in Nederland en ver daarbuiten, elkaar versterken om “het goede nieuws van de vrede” te delen? In een tijd van toenemende polarisatie en verharding lijkt deze bezinning meer dan ooit nodig.
We wensen alle partnerorganisaties en betrokkenen een inspirerend en samenbindend Pinksterfeest toe!