Blog: Vruchten van het koninkrijk

Deze zomer zijn we verhuisd naar een dorpje vlakbij Tiel. Van een nieuwbouwwijk met veel beton naar het buitengebied in het groen. Een oud dijkhuisje, gelegen aan de Linge, met een diepe tuin met fruitbomen.

Toen de sleutel van het nieuwe huis kregen, was de tuin een grote jungle. Enthousiast gingen mijn vrouw en ik op ontdekkingstocht in eigen tuin. We troffen een waar paradijsje aan: de tuin hangt vol met appels, peren, bramen, frambozen, druiven, vijgen en zelfs een paar kiwi’s. Wat een overvloed!

Maar er moest wel orde op zaken gesteld worden. Te midden van al het heerlijks had het onkruid vrij spel. Klimop, brandnetels, distels, en allerlei andere planten die ik niet thuis kan brengen. Voor je het weet is je hele tuin overwoekerd… Dus ging ik elk vrij moment met mijn snoeischaar en grasmaaier de tuin te lijf.

Al snoeiend en maaiend liep ik wat te mijmeren over de missie van de kerk. Werkt het in de kerk niet ook zo? Als je participeert in Gods missie mag je van dichtbij zien dat het evangelie ‘werkt’: mensen laten zich raken door de liefde van Christus, krijgen nieuwe hoop, bekeren zich, gaan anders leven. Je mag als het ware de eerste vruchten van Gods nieuwe schepping plukken (vrij naar Jakobus 1:18). Wat een enorme rijkdom.

Tegelijkertijd worden werkers in kerk en zending juist door hun werk voor Gods koninkrijk geconfronteerd met hoe ongelofelijk stuk het leven nog is. Tijdens het oogsten kom je zoveel ‘onkruid’ tegen: ziekte en gebrokenheid, onverschilligheid en egoïsme, vormen van onrecht en slavernij. Hoe meer je gaat zien hoe groot de oogst zal zijn (verg. Joh. 4:35), hoe meer de nood in de wereld, zowel materieel als geestelijk, bij je binnenkomt.

Toch ga je door met het werken in Gods tuin. Dapper en vastberaden. Omdat je telkens een paar vruchten van Gods Koninkrijk mag plukken. Het zijn er niet altijd veel, maar genoeg om het vol te houden. Soms moet je goed zoeken, maar er groeit altijd wat. En dat smaakt naar meer.

En onze achtertuin? Daar zijn we nog wel even zoet mee.

Wouter van Veelen, predikant van de Magnificatkerk in Tiel en stafmedewerker bij de Nederlandse Zendingsraad

Beeld: Wikimedia Commons