21 christelijke hulporganisaties hebben in een rapport 10 door de crisis getroffen landen opgesomd die door de internationale gemeenschap zijn verwaarloosd, waardoor het leven van meer dan 300 miljoen mensen die te maken hebben met honger, ontheemding en gewapende conflicten verder in gevaar komt. De christelijke hulporganisaties hebben via de Integral Alliance ook vijf factoren geanalyseerd die verwaarloosde crises in deze landen veroorzaken. Integral is een coalitie van 21 christelijke organisaties uit 14 landen, die in 85 landen werken aan het verlichten van lijden en het herstellen van hoop in veel fragiele situaties, waaronder ZOA en Tear Fund NL.
De ongelijkheid tussen de verdeling van de hulp en de behoeften is dramatisch. Op basis van gegevens uit 2022 behoorden slechts twee van de negen landen in de wereld die werden aangemerkt als “lage menselijke ontwikkeling” (UNDP’s HDI) en “hoge alarmfase” of “zeer hoge alarmfase” op de ‘Fragility Index’, tot de twintig landen die de meeste hulp per hoofd van de bevolking ontvingen (Zuid-Sudan en Somalië). Vier landen (Tsjaad, Burkina Faso, Burundi en de Centraal-Afrikaanse Republiek) ontvingen minder hulp per hoofd van de bevolking dan meer dan 100 landen. Jemen, Zuid-Sudan, de Democratische Republiek Congo, Afghanistan en Myanmar zijn voorbeelden van landen die worstelen met langdurige humanitaire crisissen, waardoor miljoenen mensen ontheemd zijn geraakt te midden van aanhoudende conflicten en barre milieuomstandigheden. Toch krijgen deze crisissen nauwelijks aandacht in de media van meer welvarende landen. Dit gebrek aan aandacht in de media heeft grote gevolgen voor donoren en politici en verhoogt het risico dat kerken en gewone mensen hun aandacht voor gebed en giften verliezen, schrijft het rapport.
De vijf artikelen in het rapport geven een duidelijk beeld van vijf factoren die ervoor zorgen dat rampen worden verwaarloosd en stelt manieren voor waarop we deze uitdagingen kunnen overwinnen. Verwaarloosde crisissen zijn vaak het gevolg van geopolitieke en economische prioriteiten die acute humanitaire behoeften overschaduwen. Deze discrepantie is duidelijk omdat hulp vaak naar landen met een historisch of strategisch belang gaat in plaats van naar de landen met de grootste nood (Artikel 1).
Tegelijkertijd speelt berichtgeving in de media een cruciale rol in het behouden van publieke belangstelling en financiering. Langdurige crisissen hebben echter te maken met te weinig aandacht, dat leidt tot hiaten in de steun en een verslechtering van de omstandigheden (artikel 2).
Bovendien is in onze onderling verbonden wereld het fenomeen van ‘donormoeheid’ ontstaan, waarbij voortdurende blootstelling aan wereldwijd lijden een afname van het reactievermogen van het publiek en de betrokkenheid van donoren tot gevolg heeft (artikel 3).
Deze vermoeidheid wordt verergerd door de complexiteit van klimaatverandering, die ondanks de onmiddellijke gevolgen voor kwetsbare bevolkingsgroepen vaak ondervertegenwoordigd blijft in discussies die meer gericht zijn op toekomstige verbeteringen (artikel 4).
Een krachtig mechanisme voor verandering te midden van verwaarloosde crisissen zijn lokale actoren, maar zij worden geconfronteerd met systemische uitdagingen zoals onvoldoende financiering en coördinatieproblemen. Het inschakelen van lokaal leiderschap en lokale capaciteiten is echter cruciaal voor duurzaam crisisbeheer en herstel (artikel 5).
Integral roept regeringen, donoren, de media, NGO’s en kerken op om praktische actie te ondernemen om beter tegemoet te komen aan de behoeften van mensen in verwaarloosde crises.
bron afbeelding: integralalliance.org