“De huidige politieke sfeer in de Verenigde Staten (het land dat niet alleen het grootste aantal zendelingen uitzendt, maar ook een groot deel van de wereld-missiologie vormgeeft) zal zonder twijfel de komende jaren van invloed zijn op de zending over de hele wereld.” – Harvey Kwiyani, een missioloog en theoloog uit Malawi die leeft en werkt in het Verenigd Koninkrijk, schreef een blog onder de titel: “We Have A New Constantine in Town.” How Will The Work of Mission Change?
Er zijn velen van ons over de hele wereld die tegenwoordig op zoek zijn naar manieren om het werk van het delen van het goede nieuws van Jezus met de wereld opnieuw vorm te geven – zowel onze buren als degenen die duizenden kilometers ver weg zijn. We houden zoveel van Jezus dat we willen dat de hele wereld over hem hoort. We houden zoveel van wat hij ons leert dat we willen dat onze buren, plaatselijke en buitenlandse, de kans krijgen om hem te volgen. Wij geloven dat Hij het goede nieuws is – Hij maakt het verschil voor de hele mensheid. We willen dat de wereld hem kent en het verschil ervaart dat hij voor ons allemaal maakt, zowel hier in dit leven als in het toekomende leven. Ons werk is nog maar net begonnen – en centraal in wat we doen is de overtuiging dat het evangelie het beste kan worden gepredikt zonder de hulp van het westerse imperialisme.
We vinden dat het hele verhaal van zending als verovering (militair, cultureel of theologisch) dat voor een groot deel van de manier heeft gevormd waarop zending om ons heen wordt begrepen en besproken, zó twintigste-eeuws is dat het niet relevant kan zijn in onze wereld van vandaag. We leggen ons erop toe nieuwe manieren te verkennen om het goede nieuws van het koninkrijk van God te delen zonder het te vermengen met dat van ‘imperium’. We doen dit in de wetenschap dat er velen in de wereld zijn wier enige begrip van zending imperialisme impliceert, zodat zending zonder verovering onmogelijk en onorthodox lijkt. Natuurlijk, in de voorhoede van missie als verovering is de sterke man (die toevallig al een paar eeuwen blank is). Vandaag de dag zijn de manieren waarop de sterke man zending bedrijft – zijn ideologie en praxis (lees: missiologie) en zijn houding (als iemand die zowel verlossing als beschaving brengt) over de hele wereld geëxporteerd – veel Afrikaanse christenen zijn net zo koloniaal in hun zendingstaal en houding als westerlingen.
Ik vraag me af wat er gebeurt op het snijvlak tussen “America First” en de Amerikaanse zendingsbeweging.
Vandaag, in 2025, maken we ons zorgen. De huidige politieke sfeer in de Verenigde Staten (het land dat niet alleen het grootste aantal zendelingen uitzendt, maar ook een groot deel van de wereld-missiologie vormgeeft) zal zonder twijfel de komende jaren van invloed zijn op de zending over de hele wereld. Ik vraag me af wat er gebeurt op het snijvlak tussen “America First” en de Amerikaanse zendingsbeweging. Welke financiën zullen er beschikbaar zijn voor zending als nationalistisch pragmatisme Amerikaanse christenen vertelt dat ze zich eerst op hun eigen land moeten concentreren? Hoe zit het met (christelijke) migratie naar de VS die verschillende denominaties in het land overeind lijkt te houden? Inderdaad, wat zullen Amerikaanse zendingsorganisaties doen nu de VS veel van zijn verplichtingen over de hele wereld intrekt? USAID is verdwenen; zal JmeO de volgende zijn? Hoe zullen Afrikanen hun milieuvriendelijke theologieën prediken (gezien de verwoestende gevolgen die klimaatverandering heeft op hun naties) als de boeken die ze lezen iets anders zeggen? Dit zijn enkele van de vele zaken om over na te denken.
Sommigen zeggen dat we een nieuwe Nero hebben, terwijl anderen zeggen, naar mijn mening terecht, dat we een nieuwe Constantijn hebben.
Ik heb een aantal vrienden horen spreken over de religieuze omgeving in de VS in termen die vergelijkbaar zijn met die van het Romeinse Rijk in de eerste decennia van de vierde eeuw na Christus, toen Constantijn zich bekeerde tot het christendom en het tot de voorkeursreligie van het rijk maakte. Sommigen zeggen dat we een nieuwe Nero hebben, terwijl anderen zeggen, naar mijn mening terecht, dat we een nieuwe Constantijn hebben. Terwijl dit door sommigen wordt gevierd, zien anderen het dilemma dat het met zich meebrengt voor zending. Opnieuw begint het evangelie van het ‘imperium’ het evangelie van het koninkrijk van God te domineren. Hoe gevaarlijk dit ook is, het is gemakkelijker om mee om te gaan dan de houding die het gevolg is van de macht die gepaard gaat met het hebben van de keizer aan je zijde. Vers aangemoedigd door de retoriek van de sterke man van het Amerikaanse imperium, zullen zendelingen de hele wereld over worden gestuurd om het wereldchristendom vorm te geven naar het beeld van de VS. Sommige mensen over de hele wereld worden misschien enthousiast van dit idee. Het heeft echter enorme implicaties voor het getuigenis van veel niet-westerse christenen die ook het goede nieuws willen delen.
Een nederigere westerse zendingsbeweging is van cruciaal belang voor het succes van de wereldzending van vandaag. Maar ik weet dat het moeilijk is om nederig te zijn als je het imperium achter je hebt. Moge God ons de genade geven.
Dit artikel is overgenomen met toestemming van Harvey Kwiyani van zijn website en nieuwsbrief Global Witness, Globally Reimagined. Kwiyani is een Malawische missioloog en theoloog die de afgelopen 20 jaar in Europa en Noord-Amerika heeft gewoond, gewerkt en gestudeerd. Dr Harvey Kwiyani geeft leiding aan het African Christianity Programme en het Diaspora Centre van Church Mission Society. Hij heeft voor zijn doctoraat onderzoek gedaan naar het Afrikaanse christendom en de Afrikaanse theologie en doceerde Afrikaanse theologie aan de Liverpool Hope University. Harvey is ook oprichter en uitvoerend directeur van Missio Africanus, een missieorganisatie die in 2014 werd opgericht als een leergemeenschap die zich richt op het vrijmaken van het missionaire potentieel van Afrikaanse en andere etnische minderheidschristenen die in het Verenigd Koninkrijk wonen.