Naast verslagen van Renate Japenga vanuit het Global Ecumenical Theological Institute, krijgen we – via haar – ook te lezen hoe andere deelnemers zich voorbereiden, op weg gaan en hun deelname ervaren. Vandaag een bericht uit de Filipijnen van Grace, een pastor in de Baptistische Kerk.
Voor mij liggen twee mappen met documenten: eentje met paperassen die bewijzen waarom ik naar Karlsruhe reis, voor het geval dat de Filipijnse immigratiedienst om documenten vraagt, en eentje met alle uitgeprinte documenten van de online fase van het GETI. Deze twee mappen geven goed weer wie ik ben. Ten eerste mijn nationaliteit: ik kom uit een derdewereldland, namelijk de Filipijnen. Ten tweede dat ik in de kerk werk. Ik ben een jonge predikant in een van de Baptistische Kerken in de Filippijnen. Ik heb theologie gestudeerd met een focus op pastoraat aan de Central Philippine University en werk nu zeven jaar full time in het pastoraat.
En dit verklaart waarom ik onderweg ben naar het GETI 2022: om te leren, opnieuw te leren én af te leren. Hoewel ik al sinds mijn studietijd bij oecumenisch werk betrokken ben, heb ik nooit colleges gehad over oecumene en oecumenische perspectieven. Die introductie vond plaats in 2018 in Thailand toen ik deel mocht nemen aan maand lange intensieve cursus. Het is een privilege om deel te mogen nemen aan een monumentale en grote bijeenkomst zoals de Algemene Assemblee van de Wereldraad van Kerken en het GETI is een manier om mijn oecumenische leerweg en ervaring te verdiepen en te verbreden.
De online fase van het GETI was wat mij betreft een fantastische manier om me voor te bereiden op het tweede deel waarin we in persoon bij elkaar komen. De artikelen die we hebben gelezen ter voorbereiding waren relevant en enorm behulpzaam in de gesprekken en reflecties. En de kennismaking met elkaar en elkaars context online was interessant en betekenisvol. Het geeft hoop om te weten dat er overeenkomsten zijn in context en in de problemen die we tegenkomen in onze contexten en dat we dus met elkaar kunnen zoeken naar manieren om samen te werken en aan de slag te gaan in onze plaatselijke context. De overwegingen op de gelezen teksten die mensen uit mijn groep bijdroegen waren heel interessant: we kregen inzicht in de diversiteit van perspectieven, maar ontmoetten elkaar in de kern. Ook mijn eigen reflectieproces tijdens en tussen de wekelijkse ontmoetingen was erg leerzaam.
Ik heb gekozen voor het tweede traject Kairos for Creation voor mijn afsluitende project. Dit sluit goed aan bij mijn context want de Filipijnen zijn rijk aan natuurlijke bronnen en omdat miljoenen mensen en andere levende wezens de gevolgen van de ecologische crisis dagelijks aan den lijve ervaren. En als er nu niets gedaan wordt zal de impact alleen maar groter worden in de toekomst. Er is een grote urgentie om over deze crisis na te denken en terug te gaan naar de onderlinge verbondenheid van alles dat leeft in de schepping.
Voor de komende weken kijk ik uit naar belangrijke gesprekken en mooie ontmoetingen met veel verschillende mensen uit veel verschillende contexten. De online fase was een goed begin, en doet me vooruitkijken naar betekenisvolle uitwisseling en activiteiten. Ik hoop veel te leren dat een radicale verandering teweeg zal brengen in perspectief, dat leidt tot acties voor verandering en dat bemoedigt om door te gaan met het verwijderen van alle grenzen die ons scheiden.