Op de website van de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) schrijft Willem-Jan de Wit, als docent Oude Testament en systematische theologie verbonden aan aan het Evangelical Theological Seminary in Cairo (ETSC), Egypte, een blog over de zendingsopdracht uit Matteüs 28. In de Nederlandse context staat zending onder druk. Wie gaat er nog voor zijn geloof naar het buitenland? In andere delen van de wereld zijn missionaire bewegingen groeiende, laat De Wit zien. Een citaat:
“Kijk je eenmaal wat verder dan het geseculariseerde Nederland, dan ontdek je al snel dat je als zendingswerker helemaal niet de laatste der Mohikanen bent. In de wereldkerk leeft het zendingsbevel nog en juist nu volop. In Afrika en het Midden-Oosten is een groeiend besef dat een zendeling niet iemand is die uit het Westen naar jouw land komt, maar dat je zelf tot zending bent geroepen – in Latijns-Amerika en diverse Aziatische landen speelt dit waarschijnlijk zelfs nog meer.”
Hoe verhouden wij ons in Nederland tot bewegingen die wereldwijd heel actief zijn met het verspreiden van het goede nieuws? Voelen wij ons op dezelfde manier geroepen? Of botst het bij ons van binnen? En waarom botst het dan? Een mooie blog die tot nadenken stemt. Het volledige blog leest u op de website van de GZB.
Beeld: doop in Ethiopië (wiki commons)