Je kunt er niet omheen
‘Leave no one behind’ is het motto van de Sustainable Development Goals. VN-lidstaten willen zich inspannen diegenen te bereiken die het verst achterblijven. Daar horen ‘gewone Nederlanders’ vast niet bij. Over hen werd gesproken bij de presentatie van het regeerakkoord. De dagen daarna kwamen in kranten, op televisie en radio mensen aan het woord die ver achterblijven. C. van A. uit Utrecht heeft geen werk en zei: ‘De politiek is er niet voor ouderen en mensen die geen nagel hebben om …’ Politicus E.R. noemde het verhaal van de minister-president een ‘kulverhaal’.
Als in Nederland de gemoederen rondom ‘achterblijven’ al zo hoog oplopen, hoe wordt het ‘verst achterblijven’ in andere landen dan ervaren?
Nazma Khatoon, achtergebleven en alleen overgebleven, vertelt over haar verdriet, de tragedie in haar leven. Sabita Rani deelt haar bittere ervaring en haar droom. Elise Kant vraagt wiens probleem armoede eigenlijk is en noemt de naaste van hen die op de vlucht zijn voor water, orkanen en meerderheden, naaste ook van onze buren. ‘Als christenen hebben we een ontzagwekkende opdracht’, zegt zij. Mocht de politiek niet zijn voor hen die achterblijven, christen-zijn betekent dat we hen als naaste zien.
Dicky Nieuwenhuis laat zien dat op weg naar de VN-ontwikkelingsdoelen al veel bereikt is, maar dat de allerarmsten zo moeilijk te bereiken zijn. Ze schrijft over het doorbreken van barrières en stigma’s en hoe kerken hier bij uitstek een cruciale rol in kunnen spelen. Erjan van der Linden wijst in zijn column op de kompasnaald van Jezus en voert ons weg van het westerse gericht zijn op grafieken naar een Afrikaans gericht zijn op gemeenschap en relaties. Lees vooral ook de bijdrage ‘Christen zijn als je rijk bent’ van Tjaard Barnard, die ons herinnert aan hoe het allemaal begon: met een ezeltje.
— Piet Both en Foka van de Beek, themaredactie