Op een stralende lentedag in maart liep ik even mijn conferentie uit, een mooi stuk zuid-Duits bos in. Ik kwam terecht op een avonturenpad voor kinderen, uitgezet om de liefde voor de natuur aan te wakkeren. Onderweg stuitte ik op allerlei wetenswaardigheden over bomen en dieren. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een verrekijker met daarbij de volgende opdracht: ‘Weet jij wat voor dingen allemaal van hout gemaakt worden? We hebben er een paar hier in het bos verstopt. Probeer ze maar te ontdekken.’ Ik tuurde wat door de verrekijker en zag warempel een houten stoel en een boekenkastje in de bomen hangen.
Zo zijn wij naar het (platte)land gaan kijken. Vroeger was de stad een groot dorp met meer mogelijkheden. Nu is het land een rustiger, groener deel van de stad geworden. Het land wordt bepaald door de voedsel- en recreatiebehoefte van de stad. Het geeft stadsbewoners soms ook toegang tot hun geestelijke bronnen, die ze in hun drukke stadsleven weleens kwijtraken.
Over geloven in de stad en over de dynamische relatie tussen stad en land gaat deze TussenRuimte. Sommige bijdragen richten zich in het bijzonder op zones die als poort, als overgang functioneren. Daar zijn mensen in beweging, van land naar stad of andersom. Daar ontmoeten culturen en godsdiensten elkaar. Hoe zijn christelijke kerken in zulke zones missionair present?
― Wilbert van Saane, hoofdredacteur