Wie was het die de zon verzon
toen de allereerste dag begon
die sterren aanstak voor de nacht
het eerste vlokje sneeuw bedacht
Wie blies de wind zijn adem in
gaf mens en dier hun wezen
Wie schreef de teksten, welke pen
voor merels en voor mezen
We zouden deze passage uit een gedichtje van Toon Hermans kunnen interpreteren als een vertolking van de scheppingsgeschiedenis uit het eerste bijbelboek. In Genesis (‘ontstaan’ of ‘creatie’) ontdekken we een God die vreugde schept in zijn schepping: ‘Het was zeer goed.’ Het valt hierbij op dat Hij pas in de overtreffende trap spreekt, wanneer Hij het geheel van zijn creatie aanschouwt. Omdat het goed ging met de hemel, de aarde, en alles wat daarop leeft en groeit, was het meer dan goed.
De Schepper werd Opdrachtgever. De mens kreeg de opdracht het ‘bederf van de aarde’ tegen te gaan (o.a. Genesis 1:28). Maar toen de mens zich begon te bewegen op die aarde, ging het al snel minder goed met haar … zij raakte uitgeput, vervuild, ze werd het toneel van een mensheid die zich niet leek te bekommeren om het welzijn van de ander (laat staan om het welzijn van de dieren).
Terug naar de greenprint van onze Schepper. Bezinning op duurzaamheid is daarbij een hulpbron. Het is een thema dat past bij de identiteit van TussenRuimte. Enerzijds, omdat zorg dragen voor de schepping een roeping is, die culturen en denominaties overstijgt. Anderzijds, omdat het onze missionaire geloofwaardigheid kracht bij zet. Gods creatie is immers één van de manieren waardoor mensen iets van zijn onzichtbare, Goddelijke eigenschappen kunnen ontdekken (Romeinen 1:20).
In dit nummer worden een aantal boeiende invalshoeken in kaart gebracht rondom ‘Zending en duurzaamheid’. Ik bedank de schrijvers en hoop dat hun bijdragen ons niet enkel inspireren, maar ook een transformerende werking op ons mogen hebben. Te beginnen bij een groentje als ik.
— Joshi van Veen, themaredacteur