De apostel Paulus had er geen enkele moeite mee om mensen tot bekering op te roepen. Maar tegenwoordig nemen wij woorden als ‘bekering’ of ‘proselitisme’ niet zo gemakkelijk in de mond. Liever spreken we van ‘veranderen van geloof’. Dat verhulde spreken maakt duidelijk dat we anders tegen bekeren zijn gaan aankijken. Is het wel fatsoenlijk om een ander van godsdienst te laten veranderen?
John Baxter Brown, werkzaam bij de Wereldraad van Kerken, denkt na over een gedragscode bij bekering. Esther Dwarswaard laat de lezer meedenken over een kernprobleem: het proselitisme dat gemakkelijk kleeft aan ontwikkelingswerk en noodhulp bij het ‘winnen van zieltjes’. Over de juridische en mensenrechtelijke kant bij veranderen van godsdienst wordt bericht door Peter Meijer.
Welke motieven kunnen een rol spelen als je van geloof verandert? Soms zijn dat economische motieven, maar Vatsala Vedantam constateert dat het in India niet uitmaakt tot welke godsdienst je je bekeert: eens een dalit, altijd een dalit. Je hebt geen voordeel van bekering als je in een kastenmaatschappij leeft. In Bangladesh ontmoette Leo Molenaar isaï, gelovigen tussen kerk en moskee in. Zij voelen zich ‘tussen krokodil en tijger’.
Ook dichter bij huis levert het thema interessant leesmateriaal op. Marieke van der Giessen zocht de Iraanse Sara op, die van haar zoektocht naar God verhaalt. In Antwerpen sprak Mark Fillet met bekeerden in de Vlaamstalige moskee De Koepel. En Marleen Prins kruipt in de huid van de bekendste bekeerling uit de theatergeschiedenis: de jood Shylock uit Shakespeare’s ‘De Koopman van Venetië’.
‘Bekeert u!’ komt dan wel heel dichtbij.
— Redactie TussenRuimte