‘Jodendom’ ontdekken
Wie in de context van missiologie en interculturele theologie over ‘het jodendom’ begint, kan een flinke discussie verwachten. ‘Jodendom’ is wat politieke historici een ‘emotive’ noemen: een woord dat als het ware opgeladen is en direct mensen tot een reactie brengt. Politici gebruiken zulke woorden graag om mensen op de been te brengen – de geschiedenis kent voorbeelden genoeg waarbij ‘jodendom’ precies zo’n rol speelde. Afschuwelijke voorbeelden, de Shoah bijvoorbeeld, en voorbeelden van grote inzet vanuit een ervaren verbondenheid, ook van christenen, met het jodendom.
Waar reageerde u op bij het lezen van deze eerste alinea? We schreven eigenlijk nog niet waar we het over hadden. Omdat TussenRuimte een tijdschrift voor missiologie en interculturele theologie is, zal het wel om ‘het jodendom’ in die context gaan. De vraag is: welke vormen van jodendom spelen daar op welke manieren een rol? Daar staat dit nummer bij stil.
We laten verschillende stemmen aan het woord komen, verschillende joodse stemmen, natuurlijk, een messiasbelijdende joodse stem ook, en diverse christelijke stemmen, over christelijk enthousiasme over de joodse traditie (en de grenzen ervan), over een experiment in solidariteit, over bijbelvertalen en over antisemitisme onder meer.
In de veelvoud aan stemmen gaat een opdracht aan de lezer schuil: wat is je eigen stem wanneer je het over ‘jodendom’ hebt. Hoe verhoudt dat zich tot de stemmen die hier spreken? Heb je het wel over hetzelfde jodendom, of toch over iets anders? Welke aspecten benadruk je en hoe verhouden die zich tot de joodse stemmen, al dan niet messiasbelijdend, die hier aan het woord komen?
In deze zin wensen we u als lezer veel genoegen, enige irritatie, misschien zelfs wat verontwaardiging, maar vooral veel ontdekkingen bij het lezen van dit nummer.
— Wilma Wolswinkel en Peter-Ben Smit, themaredactie